Güle güle !..
Sevgili İntihar Mektubu;
Ne gariptir ki, her zaman klişe olmuş "Sen bu satırları
okurken ben çok uzaklarda olacağım" sözü şu an için
geçerli değil. Aslında garip olan benim bu satırları
yazarken aynı anda senin okuman. Çünkü ilk defa
yazdığım bir mektubun alıcısı yok. Alıcısı harflerle
kirlenmeyi bekleyen boş, bembeyaz bir kağıt parçası.
İnsanlar neden intihar etmeden önce bir şeyler yazar ki?
Amaçları gitmeden önce bir şeyleri değiştirmek mi,
yoksa bütün sırlarını açıklayıp, nedenleri belirtip, yıllardır
onu anlayamadığını düşündüğü insanların iş işten
geçtikten sonra onu anlayabilmelerini sağlamak mı?.
Ama yok... Benim durumum farklı. Ben bu mektubu sana
yazıyorum sevgili mektup. Benle birlikte yok olup
gideceksin bu dünyadan. Kimse de okuyamayacak !
Çok fazla derdim yok benim. İntihara meyyalim dertten
de değil aslında. İntihar girişimim kavuşmak için olacak.
O kadar özledim ki O'nu !.. Benim yarim ateistti !.. Belki
de benim yüzümden öldü. Hala emin değilim.. Neyse
sevgili intihar mektubu fazla derine inmeyelim... Ben onu
çok özledim. Bu o kadar büyük bir özlem ki artık onu
görmek istiyorum. Ve sanırım bu özlemden ziyade
büyük, kocaman, yüce bir aşk.. Ölümüne aşk !..
Evet bu kadar çok seviyorum onu. Delicesine.. Evet belki
delilik bu az sonra yapacağım. Ama ben inanan biriyim,
müslüman biriyim lakin cennete gideceğimin garantisi
olmadığı gibi cehenneme gideceğimin de garantisi yok.
İşi şansa bırakamam sevgili intihar mektubu. Bir an
önce dünya ile ilişiğimi kesip cehennemde kavuşmam
lazım sevdiğime.
Az sonra bidondaki benzini üzerime
dökeceğim.Ardından çakmağımla önce seni, sonra
seninle kendimi tutuşturacağım. İkimiz de aynı anda yok
olacağız. Bu belki de bir cehennem provası olur ne
dersin?.. Hazır mısın sevgili intihar mektubu?.
Güle güle !..
