TIKANIP KALDIGINDA(XPHAYALET)
TIKANIP KALDIGINDA
Bir yerlerde tıkanıp kaldıgında hayat, soluk almak güçlestiginde, yüregin susup, mantigin sürüklemeye basladiginda ayaklarini, daglara dönmeli yüzünü insan. Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüregini ferahlatacak yeni insanlarla tanismali, yeni kesifler yapacak. Hep isteyip de bir gün yaparim diye erteledigi ne varsa gerçeklestirmeyi denemeli! Her geçen gece ölüme bir gün daha yaklastigini; zamanin bir nehir, kendisinin bir sal olup da, o dursa da yolculugun devam ettigini anlamali.
Bas döndürücü bir hizla geçiyorsa birbirinin ayni günler, her aksam ayni can sıkıntılarıyla eve giriliyorsa, degistirmeye çalısmalı bir seyleri, küçük seylerle baslamalı belki; örnegin, bir kaç durak önce inip servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüregine takmalı günes gözlüklerini; gördügünü hissedebilmeli! Saglıgını kaybedip ölümle yüz yüze gelmeden önce, degerli olabilmeli hayat. illa büyük acilar çekmemeli küçük mutluluklari fark etmek için!
Baskasının yerine koyabilmeli kendini; aglayan birine “ GÜL ” inleyen birine “ SUS “ dememeli! Aglayana omuz inleyene çare olabilmeli. Su adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı; sevgisiz, soysuz kalarak! Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, derin bir soluk alip hapsetmeli kokusunu içine. Günesin dogusunu seyretmeli arada bir, seher yeli oksamalı saçlarını. Karda, yagmurda; sevincine, coskusuna; fırtınada boranda; öfkesine, isyanina ortak olabilmeli doganın!
Bir çocugun ilk adımlarında umudu; bir gencin düslerinde gelecegi; bir yaslının hatıralarında geçmişi görebilmeli! Çalışmadan basarmayi, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli! Ama küçük, ama büyük; her hayal kırıklıgı, her acı; bir firsat yasamdan yeni bir sey ögrenebilmek için; kaçirmamalı! Çünkü hiç düsmemissen el vermezsin kimseye kalkmasi için, hiç çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; aglamayi bilmiyorsan, neşesizdir kahkahaların; merhaba dememişsen anlamsızdır elvedaların. Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı! Bilmeli; çok kısa oldugunu hayatın; hep vermek yada almak için. Sadece, anlatacak bir seyleri oldugunda degil, söyleyecek bir sey bulamadiginda da dinleyebilmeli! Akli ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere. Hafızası olmalı insanın; hiç degilse, ayni hataları, ayni bahanelerle tekrarlamaması için. Soruları olmalı yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak!
Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak! Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi; ama kapasitesi sinirli olmali yüreginin ki hakkini verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir tesekkür bir elveda için. Yasam dedikleri bir sinavsa eger; asla vazgeçmemeli sevmek ve ögrenmekten; ama herkesi sevemeyecegini de her seyi bilemeyecegini de fark edebilmeli insan. Tipki her seye sahip olamayacagi gibi
XPHAYALET
Bir yerlerde tıkanıp kaldıgında hayat, soluk almak güçlestiginde, yüregin susup, mantigin sürüklemeye basladiginda ayaklarini, daglara dönmeli yüzünü insan. Yeni patikalar, yeni yollar seçmeli, yüregini ferahlatacak yeni insanlarla tanismali, yeni kesifler yapacak. Hep isteyip de bir gün yaparim diye erteledigi ne varsa gerçeklestirmeyi denemeli! Her geçen gece ölüme bir gün daha yaklastigini; zamanin bir nehir, kendisinin bir sal olup da, o dursa da yolculugun devam ettigini anlamali.
Bas döndürücü bir hizla geçiyorsa birbirinin ayni günler, her aksam ayni can sıkıntılarıyla eve giriliyorsa, degistirmeye çalısmalı bir seyleri, küçük seylerle baslamalı belki; örnegin, bir kaç durak önce inip servisten, otobüsten; yürümeli eve kadar, yüregine takmalı günes gözlüklerini; gördügünü hissedebilmeli! Saglıgını kaybedip ölümle yüz yüze gelmeden önce, degerli olabilmeli hayat. illa büyük acilar çekmemeli küçük mutluluklari fark etmek için!
Baskasının yerine koyabilmeli kendini; aglayan birine “ GÜL ” inleyen birine “ SUS “ dememeli! Aglayana omuz inleyene çare olabilmeli. Su adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı; sevgisiz, soysuz kalarak! Dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, derin bir soluk alip hapsetmeli kokusunu içine. Günesin dogusunu seyretmeli arada bir, seher yeli oksamalı saçlarını. Karda, yagmurda; sevincine, coskusuna; fırtınada boranda; öfkesine, isyanina ortak olabilmeli doganın!
Bir çocugun ilk adımlarında umudu; bir gencin düslerinde gelecegi; bir yaslının hatıralarında geçmişi görebilmeli! Çalışmadan basarmayi, sevmeden sevilmeyi, mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli! Ama küçük, ama büyük; her hayal kırıklıgı, her acı; bir firsat yasamdan yeni bir sey ögrenebilmek için; kaçirmamalı! Çünkü hiç düsmemissen el vermezsin kimseye kalkmasi için, hiç çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; aglamayi bilmiyorsan, neşesizdir kahkahaların; merhaba dememişsen anlamsızdır elvedaların. Ne, herkesi düşünmekten kendini, ne; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı! Bilmeli; çok kısa oldugunu hayatın; hep vermek yada almak için. Sadece, anlatacak bir seyleri oldugunda degil, söyleyecek bir sey bulamadiginda da dinleyebilmeli! Akli ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere. Hafızası olmalı insanın; hiç degilse, ayni hataları, ayni bahanelerle tekrarlamaması için. Soruları olmalı yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak!
Dostları olmalı, ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak! Herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi; ama kapasitesi sinirli olmali yüreginin ki hakkini verebilsin sevdiklerinin; zaman bulabilsin; bir tesekkür bir elveda için. Yasam dedikleri bir sinavsa eger; asla vazgeçmemeli sevmek ve ögrenmekten; ama herkesi sevemeyecegini de her seyi bilemeyecegini de fark edebilmeli insan. Tipki her seye sahip olamayacagi gibi
XPHAYALET
